Menno & Marnix: Delft - India

Jaisalmer, 30 november 2000

Dag allemaal,

Eergisteren probeerde ik Eendreis13 te versturen maar alle .nl email adressen lukte niet, vandaar nu alsnog eendreis13:

Hier Eendreis13. Na een mislukte poging, de computer liep vast, niet geheel ongebruikelijk hier, begin ik met frisse moed weer opnieuw. Inmiddels aanbeland dus in Jaisalmer. Een paar dagen geleden zijn we hier aangekomen. Nu zijn we net terug van een kamelentrektocht door de woestijn. Dat was fantastisch, drie dagen door de woestijn gezworven op de rug van een kameel, ieder z'n eigen kameel, zelf de kameel besturen, geslapen onder een fantastische sterrenhemel, zandduinen, biertjes (helaas nogal lauw), etc.

Vanavond nemen we de trein naar Jodphur, waar we vannacht om een uur of half vijf aankomen, dezelfde avond vertrekken we alweer naar Delhi. Maandagochtend begint voor ons de lange maar mooie terugtocht alweer, de tijd vliegt. Als alles goed gaat rijden we in een week of zes weer terug naar Nederland, het is de bedoeling dat we in het weekend van 13 januari weer terug zijn in Nederland. Ik loop nogal achter met m'n reisverslag dus ik begin maar snel:

Eerst nog even een klein fragmentje van eendreis12:

....Alle Hindoes worden gecremeerd, sommige op de traditionele wijze, ongeveer zoals hiervoor beschreven, de meeste toch in een crematorium, er staat er hier vlak achter ons een. Na de crematie lopen we weer richting guesthouse. We eten wat in het restaurantje vlakbij en daarna gaan we naar het dakterras, kijken of er wat andere reizigers zijn. Niemand, waar zijn al die mensen, slapen ze al, het is pas 22.00 uur. Nou ja, we zoeken onze speelkaarten op en we spelen wat potjes Black Jack, rond een uur of 00.00 gaan we ook maar slapen....

De volgende ochtend wordt ik wakker van het "lang zal die leven in de gloria, hieperdepiep hoera" van Marnix. Hij heeft zelfs een cadeautje voor me gekocht, een boek "Are you experienced" van William Sutcliffe. Een satirisch verhaal over het backpackers-wereldje in India. Na mijn verjaardagsontbijt checken we uit bij het nep Vishnu Resthouse en lopen we naar het echte Vishnu Resthouse en checken in, daarna genieten we van een Nescafe oploskoffie met uitzicht over de Ganges. Na dit heerlijke kopje koffie lopen we de trap van het resthouse af die uitkomt op een van de Ghats (trapvormige oever). Zodra we het uit het resthouse komen, komen er van alle kanten Indianen op ons af die zogenaamd een vriendelijk praatje met je willen maken maar ondertussen proberen ze je alles aan te smeren wat los of vast zit, nou ja we zijn er inmiddels al een beetje aan gewend. We lopen wat langs de Ganges en vermaken onszelf met het kijken naar de vreemde taferelen die zich afspelen aan de oever van deze heilige rivier. 's Middags besluiten we om een boottocht te maken over de Ganges. Opzich wel een relaxed vooruitzicht, de Indianen op afstand en niemand die je verder lastig komt vallen met verkooppraatjes. Vanaf het roeibootje bekijken we alles wat zich afspeelt op de Ghats. We passeren een bootje met een Indiaan, hij propt een van bladeren gemaakt bakje, met bloemetjes en een kaarsje in het midden, in m'n handen en hij zegt dat ik het bakje op het water moet leggen, "It will bring you luck", zegt ie. Prima, ik leg het bakje in het water en het lichtje dobbert vrolijk rond op het water. "Sir, Sir, you have to pay me! 50 roepies"... "Sure"... "You give me a present and now I have to pay you 50 roepies (een half dagloon, voor hem)... " I am not going to pay you 50 roepies, here you have 10 roepies, I think this is a reasonable price".... "No, you pay me 50 roepies" ...."No way!"... Ik bedoel als hij van te voren zegt, het gaat je 50 roepies kosten om dit lullige bakje met kaarsje in het water te donderen, ok. Maar op deze manier proberen ze je elke keer te naaien...Hij houdt voet bij stuk en ik dus ook, de 10 roepies wil hij niet aannemen, dan maar niet. Tegen zonsondergang varen we langs een grote crematieplaats, de roeiers leggen het bootje aan en we staren een tijdje in de grote vuren die her en der branden, het blijft een vreemd idee dat je de lichamen van mensen ziet branden. Dan zien we een man op ons afkomen, hij beweerd dat ie op de crematieplaats werkt. Hij wil ons meer vertellen over het crematie-ritueel, erg interessant allemaal, zo verteld hij bijvoorbeeld dat zwangere vrouwen, kleine kinderen en dieren niet gecremeerd mogen worden, als zij overlijden worden ze aan een zware steen gebonden en zo worden de lichamen afgezonken naar de bodem van de Ganges, en die Indianen drinken het water uit de Ganges alsof het mineraalwater is. Het verhaal dat de man verteld wordt echter steeds meer een ik-wil-ergens-geld-voor verhaal, hij verteld dat het hout dat gebruikt wordt voor de crematie erg duur is, en dat de mensen erg arm zijn, enz, enz. Aan het einde van z'n verhaal vraagt ie om een donatie voor de armen die het hout niet kunnen betalen. Omdat we z'n verhaal niet echt geloven, het geld verdwijnt waarschijnlijk in z'n eigen broekzak, vragen we naar z'n legetimatie/werkvergunning. Die kan hij natuurlijk niet tonen, thuis laten liggen verzint ie ter plekke. Toch geven we hem tien roepies voor z'n interessante verhaal. Na de boottocht gaan we op zoektocht naar een restaurant waar ze bier schenken. Er schijnen er wel een aantal te zijn, maar vandaag zijn ze allemaal gesloten vanwege de locale verkiezingen van Varanasi. Het was een groot feest vandaag in de stad, iedereen probeert zijn eigen partij te promoten, met vlaggetjes, bloemen etc. Uiteindelijk belanden we bij een semi illegale drankshop waar we wat flesjes bier kopen. Met het bier onder de trui verstopt, lopen we terug naar de Ghats, we vinden een rustig plekje en we vieren een klein feestje ter gelegenheid van mijn verjaren. Na het feestje gaan we terug naar het hotel en spelen we nog een paar potjes black jack. De volgende dag slapen we uit, rond een uur of 12 ontbijten we en daarna moet er van alles geregeld worden, we gaan naar de bank om traveller cheques om te wisselen en daarna naar het station om treinkaartjes te reserveren voor vanavond, een dagvullende taak in dit land. 's Avonds eten we snel wat en daarna gaan we met de motorriksja naar het station. De trein is veel te laat maar na een uurtje wachten komt ie dan toch eindelijk het station binnen rijden. Het wordt weer een lange rit, de eindbestemming is Jaipur, zo'n 1000 km treinen naar het westen, richting Delhi weer. Gelukkig hebben we weer een sleeper kunnen reserveren, een groot gedeelte van de reis kunnen we lekker slapen. Met plezier lees ik een paar uur in Are you experienced, erg grappig geschreven. Daarna gaan we maar eens slapen.

(wordt vervolgd)

Menno

Deel 13: Delhi, 3 December 2000