2nd Raid Mosquito

11 - 22 July 2002, Suomi, Finland

Reisnotities en Route informatie (deel 3)

Dinsdag 16 Juli Ruunaa – Kuhmo –Hossa, 310 km

Nadat we de camping verlaten hebben rijden we naar de parkeerplaats waar de busjes starten die ons naar de boten brengen. Bij de boten krijgen we zwemvesten. Ruunaa is bekend om de stroom versnellingen. Wij gaan vandaag raften. Met zo'n 20 mensen in een grote houten boot varen we zo'n 4 uur lang door een uitgestrekt en mooi natuurpark. Nadat we verschillende stroom versnellingen "genomen" hebben leggen we aan bij een eiland waar we de warme maaltijd gebruiken. Na afloop krijgen we nog een certificaat wat zoveel vertelt dat we moedig de stroomversnellingen doorstaan hebben. Kosten voor dit alles zijn 34,- Euro per persoon. Info is te vinden op www.koski-jaakko.fi Nadat de boten bij de parkeerplaats waar onze auto's staan aangelegd hebben gaan we weer richting het noorden. We rijden door Kuhmo, technisch gezien is dit de grootste plaats van Finland qua totale oppervlakte dan. Met 5458 vierkante kilometer en 12500 inwoners heeft deze plaats (gemiddeld 2,3 inwoner per km2 ) tevens het minst aantal bewoners per oppervlakte. Weer veel dirt roads vandaag, op een gegeven moment raakt een steen de onderkant van de auto, waarschijnlijk de ventilatie van de schijfremmen. Gelijk ontstaat een metaal over metaal krassend geluid. Dan maar even stoppen om de boel te inspecteren. De klep gaat open en met de hand de wagen heen en weer bewegen om het geluid te lokaliseren. Het kan niet veel zijn omdat de boel soepeltjes blijft bewegen. Het euvel krijgt een lage prioriteit waardoor doorrijden weer mogelijk is. Nadat ik ingestapt ben en we weer rijden vraagt Marina "heeft deze auto nou schijfremmen of trommelvliezen". Ik kijk haar aan en weet wat ze eigenlijk bedoelt, en nadat ik haar vraag met een vette smile op m'n gezicht en met de klemtoon op "vliezen" herhaal heeft zij het ook door. Om dit soort gebeurtenissen niet te vergeten zodat ik ze later in een reisverslag kan noteren maak ik onderweg zo veel mogelijk aantekeningen in mijn travel dagboek. We vormen een goed team in de auto. Zij stuurt terwijl ik de aantekeningen maak. In Finland is dit nog mogelijk, op de rondweg rond Amsterdam laat ik het uit m'n hoofd.

Woensdag 17 Juli Hossa – Kuusamo – Salla – Tuntsa, 280 km

Vandaag zullen de nodige kilometers gemaakt worden. Na het ontbijt volgt er nog een drivers meeting. Wij besluiten vandaag met Anke en Andreas de reis te maken. We bezoeken Julma-Ölkky dit is een van de weinige, misschien wel de enige in zijn soort te noemen canyon in Finland. Nadat we de auto's geparkeerd hebben checken we in. We varen met zo'n 20 personen in een boot ongeveer een ½ uur in een geheel ander soort landschap. Hier lijkt het meer op een Alpen setting door de hoogte verschillen langs de kant. Verbaasd door toch zo veel afwisselingen in het landschap is de tocht snel ten einde. Nadat we aangelegd hebben stappen we in de auto en vertrekken richting Noord. Via de 913 rijden we naar de snelweg E63. Hier moet je niet te veel van verwachten want het is niet meer dan een provinciale weg. Langs deze weg komen we nog een bar tegen met de langste naam, äteritsiputeritsipuolilautatsi-baari. Het is goed dat het pand zo breed is.

Na Kuusamo verlaten we de E63 en rijden via de 950 naar Salla. De organisatie heeft uitgelegd waar we de pool cirkel zullen kruisen. Zonder dat we ook maar een bord tegenkomen slaan we af naar de parkeerplaats net na het passeren ervan. Dan is het kruisen van de pool cirkel later in Rovaniemi een veel commerciëler aangelegenheid. Op de parkeerplaats staan we met Anke en Andreas zij hebben een cadeautje in de vorm van wat lekkers ik kan dat aanvullen met een koud biertje. Daarna vervolgen we de route naar Salla waar we eerst een bezoek brengen aan de Russische grens. We hebben van Jukka al gehoord dat even de grens over door aan de verkeerde kant de grenspaaltjes te nemen in het nare gevolgen heeft gehad. Een equipe dacht dat ongemerkt te kunnen doen later heeft het rijderkwartier bezoek gehad van de Russische autoriteiten die verhaal kwamen halen.

Met deze wetenschap in het achterhoofd benaderen wij de grens met Rusland maar met wat meer respect. Via camera's, allang van ons bezoek op de hoogte komt een douanier informeren naar het doel van ons bezoek. Na de reden daarvan uitgelegd te hebben mogen we wat foto's maken. Nee is het antwoord op onze vraag of de Eend met één bandje even naar Russisch grondgebied mag, de auto moet op Fins grondgebied en zelfs op de parkeerplaats blijven en mag niet richting de slagboom. Met de aanvulling dat het misschien volgend jaar makkelijker zal worden om de grens over te steken gaat de douanier het compleet uit spiegel ramen bestaande gebouw weer in. Wij wandelen samen dan maar naar de grens om een plaatje (met één voet over de denkbeeldige grenslijn) te schieten.

Anke , Andreas, Marina en ik stappen weer in de auto verlaten de grens en rijden terug naar de route. Op een T splitsing komen Adreano (de Italiaanse deelnemer) tegen. Daar staat net ook een Finse vrachtwagen chauffeur naast zijn auto. We zien dat hij met open mond het tafereel bekijkt en horen hem denken. Het komt niet zo vaak voor dat je een Deux Chevaux tegen komt maar nu op dit kruitpunt komen er 3 en nog van verschillende richtingen elkaar tegen. Nog meer bijzonder is het dat ze alle 3 een verschillende nationaliteit hebben. Een Duitser, een Nederlander en een Italiaan. We laten hem peinzend achter.
Het laatste stuk naar Tuntsa komen we steeds meer rendieren tegen. De organisatie schreef ons "Reindeer are quite stupid and have no respect to the motor traffic. If they decide not to move from the road, you almost need to touch them with your bumper. Also the density of mosquitos should be a little greater. We end finally up in the middle of nowhere in Tuntsa (30 km past Naruska) at Tuntsan Tunturilomat, a place visited twice in Raid Laponie and also during the first Raid Mosquito. You can overnight indoors for just 15 e/person (own sleeping bags) or in tent for 4.50 e/person. We can have a reindeer meal there. Tuntsa is almost 100 km away from any shop or petrol station, so do not forget to fill up in Salla."

We hebben nu het noordelijkste punt van de raid bereikt. Onze kilometerteller staat 03700, in totaal hebben we dus 4400km afgelegd. De warme maaltijd staat klaar. Ook hier is er weer een sauna tot 22.30 uur want dan staat het officiële gedeelte van de raid op het programma.

Omdat we in het thuis land van Santa Claus zijn komt hij speciaal ons bezoeken om de deelnemers het diploma uit te reiken. Marina staat zelfs voor een bijna onmogelijke taak om in het Fins het diploma hard op voor te lezen. Dat dit bijna onmogelijk is mag blijken uit de bijgevoegde tekst. Gelukkig worden de andere "buitenlanders" van deze taak ontheven. Nadat zij daarmee klaar is ontvangt ze als eerste uit handen van Santa het diploma. We zijn nu een Mosquitofinni. Dit betekent dat we in citro kringen MF achter onze naam kunnen zetten. Als er achter een naam SF staat betekend dit dat er deelgenomen is aan Raid Laponie de "titel"is dan Superfinni. Het aantal S'en voor de F geeft aan hoe vaak een deelnemer aan Raid Laponie heeft deelgenomen. Voor dat gezelschap is de SSSF opgericht, Secret Society Super Fins.

's Avonds wordt het in Tuntsa niet donker, zelfs niet schemerig. Met recht heeft Lapland het predikaat "The land of the midnight sun".

Donderdag 18 Juli Tuntsa – Rovanimie – Sirniö, 400 km

Onze rit van vandaag staat niet op het programma van de Raid en Marina en ik rijden alleen. We willen naar Rovanimie, daar is rond de Artic Circle een "commercieel" dorp met de nodige souvenir shops gebouwd. Ook is er het postkantoor van de kerstman van waar je met kerst een "door de kerstman geschreven brief " bij iemand kunt laten bezorgen. Tevens ontvangt hij op dit adres veel post van "all over the world".

Na Rovanimie rijden we naar Sirniö waar we zullen overnachten. We komen daar als eerste aan en zetten vast de tent op. Deze plaats lijkt wel op een groot openlucht museum. We kamperen op het grasveld voor het huis waar we ook de maaltijden gebruiken. De gebouwen zijn hier allemaal van hout en sommige daarvan zijn origineel en zo'n 300 jaar oud!

De plaats staat vanouds bekend om zijn smederijen. We krijgen een demonstratie waarna we zelf aan de slag mogen. Ik maak op het aanbeeld een 2. Volgende keer ga ik voor de C en daarna de V. Ik zal nog aan wat raids moeten deelnemen. Sirniö ligt aan een meer waar hoe kan het ook anders weer een sauna is. Dit is een echte oude smoke sauna die uit 1850 stamt. Dat deze nog bestaat mag een wonder genoemd worden.

Vrijdag 19 Juli Sirniö – Kajaani, 250 km

Vandaag rijden we naar Kajaani voor "the 2CV Blues meeting". Kajaani ligt ten westen van Koutaniemi, Koivuranta aan ja je raadt het al een mooi helder meer. Nadat de gegevens bij aankomst op het terrein genoteerd zijn zoeken wij een plaatsje tussen Eenden, Dyane's, HY's en nog wat andere Citro Types. Omdat we niet zo vroeg aankomen is al aardig wat van de ruimte in beslag genomen door andere meeting bezoekers. Bij een van de vakantie woningen is een ruimte gereserveerd voor de Raid Mosquito deelnemers. Het festival is goed georganiseerd en is een bezoek zeker waard. De catering is geheel verzorgd en inclusief de toegangsprijs. Hierdoor zijn we verzekerd van een diner, ontbijt, lunch, diner en ontbijt tijdens de 2 dagen. De muziek staat tegen verwachting op een hoog pijl. Niet alleen bleus maar ook rock en roll en zo nu en dan folk staan op het muzikale repertoire van de verschillende bands die optreden.

Zaterdag 20 Juli Kajaani

De raid Mosquito organisatie schreef "The 2CV Blues is probably the most popular Finnish 2CV meeting for the moment. There are many bands playing and also a jam session if you want to play yourself. A 2CV Rally will take us to the surroundings. Meals are available at the meeting. " Niet alleen muziek maar ook het nodige andere vertier is er op het terrein te vinden. Zo ook een competitie met diverse behendigheidsspelletjes.

Een onderdeel van de competitie is een technisch vraagstuk. Hierbij moet met behulp van een hometrainer die een 2CV dynamo aandrijft, een accu, wat kabels en een lamp de juiste schakeling in elkaar gezet worden. Aangezien ik me al eens verdiept heb in het elektrische circuit van het 2CV'tje om bij pech niet geheel afhankelijk te zijn van externe hulp weet ik dat de dynamo in de praktijk bekrachtigd wordt door de spanningsregelaar van de 2CV. Valt de spanning weg, of is die te laag dan wordt de accu door de dynamo niet meer geladen. In deze opdracht was de accu alleen nodig om de dynamo te bekrachtigen en al fietsend levert de dynamo dan genoeg spanning om de lamp te laten branden. Even andersom redeneren. Ook de andere opdrachten brengen wij er goed vanaf. Als 's avonds de prijs uitreiking is winnen wij de eerste prijs die bestaat uit een handgemaakte houten Satkan kandelaar, een houten nap, een fles zelfgemaakte wijn en een Finse vlag. We verdelen de buit en ik mag de Sätkän Kynttilä (zie foto) houden, dit woord betekend zoveel als een zoveel als een 2CV kandelaar of te wel bougie. Op de foto is de houten nap ook te zien.

Zondag 21 Juli Kajaani – Soini (Vehu), 330 km

Onze laatste overnachting hebben we in Vehu. Dit is een kleine gemeenschap ongeveer 30 kilometer zuidelijk van Soini. We rijden samen met Henka de snelheden lopen op tot 110 en dat over de dirt roads. Het laatste stuk doen we over een binnendoortje. De weg blijkt steeds meer een verrassing te zijn!! Omdat er wat houtkap plaatsvindt is het pad, want weg mag het niet heten, door zware machines wat vervormt. Op een gegeven moment duiken we achter elkaar in een modderpoel en de spetters zitten tot op de achter bumper. Na een spannende finale waarbij Henka de race wint komen we aan in Vehu. We verblijven in een voormalige buurt lagere school.

Dit gebouw is voor een groot gedeelte in de originele staat gebleven. Na het diner hebben we buiten de laatste competitie. Rubberboot throwing. Op onderstaande foto ziet u de deelnemers.

Maandag 22 Juli Vehu – Kaipolà

We nemen na het ontbeid afscheid van de andere deelnemers. Anke en Andreas blijven nog een aantal dagen in Finland. Adriano gaat door Noorwegen terug. Marina en ik hebben voor de raid nog geprobeerd om deelnemers te vinden die via de Balkan ( Estland, Letland en Litouwen) terug rijden maar daar was niemand voor te vinden. Aangezien er nogal wat negatieve reisadviezen voor deze regio gegeven worden wilde we dat traject niet alleen doen. De verhalen die we gehoord hebben worden bevestigd door sommige mensen van de mosquito crew. De verkeer politie houdt je te pas en onpas aan in verband met "speeding". Dat ze niet in bezit zijn van een betrouwbaar en geijkt snelheidsmeetapparaat schijnt ze daarbij niet te hinderen. Je rijbewijs krijg je natuurlijk alleen terug na het betalen van de nodige Dollars of Marken. Dat zullen nu wel Euro's zijn. Om deze reden hebben wij afgezien van ons Balkan avontuur. We zullen terug dezelfde route door S, DK en D rijden. Van ons laatste overnachtingadres rijden we van Vehu naar Kaipolà de woonplaats van de Familie Elo. Daar wordt onze auto gereorganiseerd voor de terugreis. Wat we niet nodig hebben gaat onderop. Hierna hebben we Diner and Sauna bij de familie Elo. Ook krijg ik een rondleiding in het 2CV Museum "de garage van Risto". Hij heeft verschillende "ribbelkappen" berlines, een bestel en een originele pick up.

Dinsdag 23 Juli Kaipolà - Turku

On Tuesday morning the alarmclock goes at 4 o'clock in the morning. Lilja en Risto Elo prepared a complete breakfast table. We had coffee, jus, bread and Dutch cheese before we left. Again it is very nice to receive so much hospitality. Within the packet we received when the raid started there was also the Apua Help from the Finnish 2CV guild. That's the international 2cv road service booklet, which was founded in 1975 at the initiative of the Finnish people. The people listed in this book will give their help to other 2CV friends in trouble. Of course this can only exist when there are enough people in it. It is always as in the business a balance between supply and demand. Next time I will be the list also. Het is nog zo'n 250 kilometer naar Turku waar we om 08.15 uur moeten inchecken voor de dagboot naar Stockholm. Op de boot probeer een beetje te slapen omdat we bij aankomst in Stockholm nog een flink stuk willen rijden. Dinsdagavond rond 19.00 uur zijn we in Stockholm.

Woensdag 24 - Donderdag 25 Juli Stockholm – Veenendaal

Over de terugreis valt weinig te zeggen. Het traject is ondanks met diverse rustpauzes in een kortere doorlooptijd dan de heenreis gereden Ondanks dat we dezelfde weg terug genomen hebben zie je onderweg toch weer andere dingen. Er zijn geen overnachtingen op campings geweest we hebben de rit "non long stop" gemaakt.

Hebben 5 landen gekruist; Nederland (NL), Duitsland (D), Denemarken (DK), Zweden (S), Finland (FIN).

Op INTERNET is nog informatie te vinden op:
For information about the weather in Finland, the best site is www.fmi.fi/weather,
for information about the road conditions, see www.tiehallinto.fi/eindex.htm,
General travel information about Finland www.mek.fi,
You can also visit the sites of some of our program destinations, like personal.inet.fi/yritys/saimaa.ferries
for the rapids shooting in Ruunaa www.koski-jaakko.fi

Verder naar Bagage / Checklist of naar Mosquito index.