2cv.nl : BUMP 2004

bump2004 telegram nr 4

Ulaan Baator, Vrijdag 02 juli 2004

Uit een vochtig Ulaan Baator <stop>
Helaas China alweer moeten verlaten <stop>
Vier dagen en drie nachten door de Gobi woestijn gereden <stop>
Nu in Ulaan Baatar lekker de stad verkennen <stop>
Vanavond op bezoek bij de Engelse ambassadeur <stop>
Auto's rijden perfect en we hebben echt een fantastische rit <stop>

Groeten van Erik , Rob, Erik en Martijn <stop>

Na het internetten nemen we afscheid van onze chauffeur Mr Chu en Xi Qing de gids van de afgelopen dagen. We geven ze kaarten, stickers en klompjes cadeau.

Na het eten, gaan we skaten op het Tianamenplein (plein van de hemelse vrede). We willen namelijk de volgende morgen vroeg foto´s nemen van de Eenden voor de poort van de Verboden Stad.
Het skaten is erg handig, want zo kunnen we alle verkopers snel ontwijken. We dachten de enige te zijn die kunnen skaten op het plein, maar er is iemand les aan het geven aan een groepje erg jonge Chinezen.

Zaterdagmorgen staan we half zes op en vertrekken richting het plein. Rob en Martijn gaan met de skates aan foto´s en film maken. Erik en Ille rijden de auto´s voor de poort.
We dachten dat het allemaal heel erg spannend zou worden omdat het eigenlijk verboden is om te stoppen met je auto voor de poort. Uiteindelijk loopt het allemaal gesmeerd en schieten we een hoop mooie plaatjes.

We ontmoeten onze nieuwe gids (Mr Cao) en 2 chauffeurs, die ons naar de grens gaan begeleiden.
We hebben bij het vertrekken een hoop bekijks. We laten Beijing achter ons.
Al snel wordt de weg smaller, maar we kunnen goed door scheuren.

Halverwege stoppen we in het plaatsje Datong. We vragen tussendoor of er nog iets leuks valt te zien.
De gids gaat even weg en komt terug met het verhaal dat er wat monumenten te zien zijn.
Vervolgens vallen we van de ene verbazing in de andere. We bezoeken eerste een gigantische muur met 9 draken (draak staat voor keizer, 9 is heilig getal). Daarna gaan we naar een tempel met 5 super grote houten boeddha´s van voor het jaar 1000. Dit staat voor 3 echte boeddha´s (verleden, heden, toekomst) en 2 leerling boeddha´s.

We stappen weer in de auto en gaan op pad naar Jining. Het is nog een behoorlijk stuk rijden volgens de kaart. Op een gegeven moment denken we dat de gids wil gaan eten, maar zijn we al bij het hotel.
Het is circa 8 uur ´s avonds. We gaan dus direct eten. En jawel het is een restaurant met TL-verlichting. Het is er super rumoerig, maar wel typisch Chinees.
Een van de schotels is een soort broodje met een laagje honing. We eten onze vingers er zowat bij op.
Na het eten repareren we nog iets aan de brandstoftoevoer. Hierna gaan we slapen.

De volgende morgen staan we weer bijtijds op. We beginnen aan ons laatste grote stuk door China, de naar de grensplaats Erenhot. Het is tering warm. Zo warm zelfs dat er fatamorgana’s zijn hiervoor stoppen we onderweg nog even.
De weg wordt richting Erenhot steeds slechter, daarentegen de omgeving steeds mooier.
We rijden door behoorlijk wat kuilen, en maken een paar harde klappen. Soms moeten we zelfs even van de weg af voor een omweg.

Na de middag komen we aan en gaan direct eten. Hierna rijden we de auto naar het hotel.
We parkeren op een binnenplaatsje. Erik en Ille repareren de uitlaat die onderweg is afgebroken.
Ze krijgen hierbij hulp van een paar Chinezen bij het lassen. Het lassen gaat behoorlijk primitief.
Een Chinees knoopt nog even snel de juiste draden aan elkaar. Ille geeft ze nog wat elektrodes en uiteindelijk is de uitlaat weer dicht. In de tussentijd doen Rob en Martijn wat inkopen, om te overleven in de woestijn van Mongolië.

Bij het eten in het hotel krijgen we weer een nieuwe ervaring: we eten in een aparte kamer met persoonlijke bediening. We krijgen wederom honing hapjes en nog een aantal andere heerlijke dingen.
’s Avonds gaat Rob slapen, en krijgen Erik, Ille en Martijn nog een modeshow in de bar van het hotel.

Maandagmorgen moeten we weer bijtijds opstaan. Mr Cao helpt ons nog aan geld, en we vertrekken richting de grensovergang. We worden gecontroleerd op SARS met een infrarood thermometer. Onze gids heeft het bij de douane goed geregeld. We worden overal voorgetrokken en krijgen onze uitreis stempels. Helaas moeten we de nummerplaten en rijvergunning inleveren.
We zijn klaar om het niemandsland tussen China en Mongolië in te rijden. We nemen nog even afscheid van de gids en chauffeurs en gaan op pad.

Het voor in de rij staan bevalt ons goed, dus bij de Mongoolse grens rijden we de hele file voorbij en sluiten vooraan aan. We mogen de grens vrij snel over, maar de douane heeft problemen met de invoer van de auto’s. We moeten wachten op toestemming vanuit de hoofdstad. Dit duurt een paar uurtjes.
We hebben nu mooi de tijd om ons in te lezen en het dagboek te schrijven.

Na circa 4 uur mogen we van een andere beambte plots verder rijden. Zonder papieren en verzekering gaan we op pad. We komen in een grensplaatsje in Mongolië. We kunnen kiezen om direct de woestijn in te gaan of om de volgende morgen bij een colonne vrachtwagens aan te sluiten.
We kiezen ervoor om alvast te proberen een weg te vinden, het probleem is dat er geen bewegwijzering is en geen verharde wegen.
Na drie keer het dorp rond gereden te hebben en een aantal wegen gezien te hebben die nergens toe lijden, besluiten we om een stuk asfalt van 100 meter maar aan te duiden als snelweg.
Daarna begint een zandspoor. Vrij snel vinden we aansluiting bij de treinrails en telegraafpalen. Volgens het kompas is dit inderdaad de goede richting. Nu is het autorijden echt een uitdaging.
Rotsformaties, zandsporen, grasland, en maar turen naar het spoor voor je op zoek naar kuilen en scherpe rotsen. Een aantal maal zakken de auto’s vast in het zand. Een persoon in de auto en drie duwen. Zo ! komen we langzaamaan verder. We passeren drie huizen en lopen vast bij een rangeerstation.
De twee mensen daar kunnen uitleggen dat we 30 km van een plaats af zijn, maar weten niet hoe je daar met de auto moet komen.

Het wordt nu donker en we besluiten ons bivak hier op te bouwen. We koken een Beversport-maaltijd en gaan voor de eerste keer in de auto’s slapen. 80 km afgelegd, nog 620 te gaan………

De andere ochtend een ontbijtje en maken we een strijdplan voor die dag. We besluiten om terug te rijden naar een punt waar we denken dat we in de verte vrachtwagens hebben zien rijden. Na een half uur zien we al een ander spoor wat er goed uit ziet. Proberen maar. Na een uurtje rond rijden komen we op een drie banden breed spoor!! Hier rijden vaker auto’s en we ontdekken zelfs kilometerpaaltjes, een echte route! Dit bandenspoor is beter dan langs het spoor en we maken meer kilometers per uur.
In de middag passeren we zowaar nog een plaats waar we water en brood kopen. Op de kaart lijkt dit een behoorlijk grote plaats, in werkelijkheid is het niet veel meer dan een zandhoop.

Vol goede moed rijden we weer verder. We gaan op weg naar de provincie hoofdstad Saynshand.
Hier verwachten we in de bewoonde wereld terecht te komen, want volgens de kaart is dit het einde van de Gobi-woestijn. Via een vuilnisbelt rijden we de stad binnen.
Hier zien we voor het eerst weer asfalt en … een tankstation. Het asfalt zit jammer genoeg vol met gaten. Eigenlijk is het meer gaten met asfalt er omheen. Hier tanken we. Volgens de kaart is er een museum en een theater. We gaan ernaar opzoek. Al met al valt ook dit plaatsje weer tegen. De kaart blijkt niet erg waardevol.

Het wordt in de tussentijd al avond. Omdat de wegen (is zand/grind-paden) steeds beter worden, besluiten we om nog een uurtje door te rijden en te gaan overnachten in de woestijn.
Op een mooie heuvel uit de wind slaan we ons kamp op. We eten wederom een noodrantsoen: een overheerlijke ham-prei schotel in combinatie met een Chinese Muur wijn.

Het is de volgende morgen al weer woensdag. We zijn al weer anderhalve week op pad.
We gaan op weg naar Choyr. De woestijn wordt steeds vlakker en groener. Daarnaast weten we onderhand goed hoe we moeten navigeren. We kunnen steeds sneller gaan rijden.
Op een gegeven moment knallen we met 80 km per uur door de woestijn. Onderhand trekken er wolken boven ons samen. We houden het niet droog. Het begint behoorlijk hard te regenen. De wegen veranderen van zandpaden in modderpoelen. Hierin willen we absoluut niet vast komen te zitten, want duwen in de blubber is een drama. We geven nogmaals extra gas en rijden door.

In het plaatsje Choyr zien we een nieuw fenomeen: verkeersborden. Het eigenaardige is dat we alleen een bord met “einde voorrangsweg” tegen komen! We ontdekken ook een nieuw stuk beschaving in Mongolië: ze zijn een verharde snelweg aan het maken richting de hoofdstad. Helaas is de weg nog niet af. We mogen er geen gebruik van maken en moeten door de modder verder ploeteren. Toch schiet het vandaag behoorlijk op en leggen we in totaal 300 km af.
We slaan ons kamp op in het enige dal waar de zon nog een beetje schijnt.

We zetten de tent op en beginnen met koken. We krijgen zowaar bezoek van twee ruiters. Ze horen bij de grote kudde paarden en runderen die in het dal lopen. Ze komen ons even uitchecken.
We bieden ze een paar peuken en broodjes aan. Hierdoor breken we het ijs en wordt het wat gezelliger. We schieten met de polaroid wat foto’s voor hun. Vervolgens krijgen we zelfgemaakte shag van hun terug en mogen op de paarden rijden. Dit is behoorlijk stoer, want bij de minste geringste beweging gaan de beesten met ons erop als een speer er vandoor! Hierna duiken we moe maar voldaan in slaap.
’s nachts is het echt tering koud. We liggen allemaal te vernikkelen. Daarnaast zijn we echt toe aan een goed hotel, want alle gaten zitten vol met woestijnzand.

De volgende morgen moeten we nog slechts een klein stukje rijden tot aan de hoofdstad Ulaan Baatar.
We hebben geen zin meer in bagger en nemen stiekem de snelweg. We zijn helemaal in de zevende hemel over de kwaliteit van het wegdek en gaan steeds harder rijden. Helaas komen we vlak achter elkaar in een diepe kuil terecht en rijden in een keer drie velgen krom, waardoor de banden leeglopen.
We maken een pitstop en slaan met hamer en koevoet het geheel weer een beetje recht. We pompen de banden op en gaan weer verder.

Ondertussen zijn we in de stad aangekomen. We parkeren en gaan opzoek naar het toeristenbureau.
We komen onderweg twee Oostenrijkers tegen die ons adviseren om Nassan’s herberg te overnachten. Dit vinden we een goed plan en boeken een kamer voor vier personen. Als we de auto’s ophalen, worden we aangesproken door een Nederlander: Jimme. Hij woont in Ulaan Baatar en werkt aan een landbouwproject. Hij is erg aardig en helpt ons bij het regelen van een autoverzekering.
Daarna neemt hij ons mee naar een terras (Dave’s Place) en drinken we een biertje. Hierna gaan we naar het hotel om ons eindelijk even op te frissen.

’s Avonds nemen we Jimme en een van zijn lokale medewerksters (Oggé) mee uit eten bij een Turks restaurant. We besluiten terug te gaan naar het terras van vanmiddag. Hier hebben we ondertussen de auto’s geparkeerd. Daarmee trekken we veel aandacht. Het terras zit vol met Engelsen, Amerikanen en Australiërs. Er wordt een soort vraag-en-antwoord spel gespeeld wat lijkt op Triviant.
Het is erg gezellig. Het gaat er fel aan toe. We proberen ook mee te doen, maar weten niet echt veel antwoorden. In de tussentijd vertelt Oggé van alles en nog wat over Ulaan Baatar en de rest van Mongolië.

Na een paar biertjes gaan we slapen. We hebben de volgende morgen om 10 uur afgesproken met Jimme om naar de garage te gaan. Er moet namelijk weer eens gelast worden. De uitlaten zijn allebei weer lekgeslagen. Misschien kunnen zelfs de wielen worden gebalanceerd.

Ulaan Baatar is echt heel anders dan de rest van Mongolië. Het is er erg gezellig. We besluiten om nog minimaal 3 dagen te blijven.

Nu zitten we weer in een internetcafé en schrijven we dit stukje naar jullie. Wij hopen dat jullie zo nog een beetje mee kunnen genieten, want het is allemaal echt fantastisch.

Nu gaan we ermee ophouden. De groeten uit Ulaan Baatar,

Rob, Erik, Ille en Martijn.

Verder naar telegram 5

Travel update 02 juli 2004

We say goodbye to our guide and driver Xi Qing and Mr Chu after sending last message.
We thank them by giving postcards, stickers and little wooden shoes as presents.

We go skating on the Tianamen square after dinner. We are preparing a photo shoot with our cars in front of the gate of the Forbidden City next morning. We can avoid all annoying sellers by skating as well.
First we thought to be the only ones to be skating in China but now we run into a group of youngsters in a skating class. They are already very skilful.

Saturday morning we leave very early for the photo shoot. Rob and Martijn pretend to be skating on the bicycle lane, while Erik and Ille drive the cars in front of the gate.
It is all very exciting because we were told that this was prohibited. Finally it worked out well and we have some very nice pictures.

We meet with our new guide Mr Cao and his two drivers. They will guide us to the border.
We leave Beijing behind. Soon the road gets smaller, but still we can speed quite well.

Half way we make a stop in Datong. Here we visit a gigantic nine dragon wall and some ancient Buddhist temples. After 1 hour we continue our trip to Jining. According to the map we still have a long way to go. We think that we will have dinner when our guide stops, but we have already arrived. It is almost 8 o’clock. We have dinner in a nice restaurant with neon light. One of the dishes we get is some bread covered with some kind of honey. Really tasteful !
After dinner we fix the fuel flow of the cars and go for a night rest.

Next morning we wake up early. The trip to Erenhot will be our last trip in China. Today it is really hot. At a certain moment we can even see a phatamorgana´s. Along the way the road is getting worse but the view is getting better. We need to leave the road several times because it was blocked or the holes were too big.

We arrive in the afternoon and go directly to lunch. Afterwards we drive the cars to the hotel. We park in a small square behind the hotel. Erik and Ille repair the exhaust pipe that was broken. We receive some help of Chinese welders. In the meantime Rob and Martijn do some shopping to survive the first days in the Mongolian desert.

During dinner at the hotel we have a new experience: we are eating in a private room with our own waitress. Mr Cao has arranged some delightful honey breads for us. In the evening Rob goes to bed early. Erik, Ille and Martijn go to the hotel bar and are treated on a very nice fashion show of some lovely Chinese girls.

Monday morning we need to get up early. Mr Cao helps us with getting some Mongolian money and we are ready to leave China. At the border we are checked on SARS with infra red temperature gauge.
Our guide has organised thing at the border very well. We may stand in front of every queue and receive our exit stamps. Unfortunately we need to return our Chinese licence plates before we leave.
We pass the Chinese border and are now in a piece of no ones land. We are on our own!

Getting in front of the queue felt very good so we repeat this at the Mongolian border. After 4 hours waiting we have clearance for our cars and we can go into the desert. We notice that no one is take the same road as us but we are convinced that we need to follow the railway track and we continue.

After a few hours driving the road gets worse and worse. Finally by the end of daylight we get stuck and can not continue. We decide to make camp there and to go back the next day to find a better road.

The following morning this work out better and soon we find a good road and we enter the first Mongolian city. There we buy some gas and food and continue again. Now we know how to navigate we can speed up much more. By the end of the day we have driven 300 km.

Now we have only one day to go until we arrive in Ulaan Baatar, the capital of Mongolia. By the end of the day we make camp just before the city. Here we make contact with some very nice Mongolian horsemen. We exchange some gifts like cigarettes and pictures.

The next morning we ride on the freeway to Ulaan Baatar. We ride into some very deep holes and damage almost al our weels. We need to repair the right away in order to continue.

In Ulaan Baatar we meet some very nice Austrian women who give us the address of a good guesthouse. We rent a room for 3 days and pick up our cars. Here we meet a Dutch guy. He is very helpful with arranging assurance and he helps us on our way through the city.

Now we are in an internetcafe making this report for you.

Hope you enjoy our stories. Kind regards from Ulaan Baatar,

Rob, Erik, Ille and Martijn.

Go to telegram 5

Bump2004 wordt mede mogelijk gemaakt door:

Holland Contracting	: Het detacheren van productiekrachten op een legale en maatschappelijk  verantwoorde wijze.
Franse Slag.nl	: evenementen organisatie SKICK
Mol ingenieursbureau	: Allround milieukundig adviesbureau
2CV partners	: Specialist in 2cv onderhoud en restauratie
Nederpel K & V	: verwarmingstechniek - uitvindersbureau
Cascade bv	: Specialist in tuinplanten; buitenvarens siergrassen agapanthus en aardbeien  op pot
Michel and Ellis	: in een Volkswagen transporter naar China
WC Club	: Westlandse Citroën Club

Terug naar de Bump2004 index.