Menno & Marnix: Delft - India

Thessaloniki, 25 september 2000

Dag allemaal!

Hier mijn eerste reisverslag vanuit Griekenland, veel leesplezier!

T/m Italië hebben we niet zoveel beleefd, voornamelijk flinke stukken doorgereden en veel koffie gedronken daarom begint mijn reisverslag in Griekenland...

Het is 7.00 uur 's ochtends (Griekse tijd = + 1 uur) als we met de boot aankomen in Ignoumenitsa, buiten is het nog pikdonker. Half slaapdronken rijd ik de eend van de boot, ik heb hooguit drie uur geslapen denk ik. Om geld uit te sparen hadden we namelijk dekplaatsen gereserveerd i.p.v. een hut. Het leek ons wel relaxed om op het bovenste dek buiten te gaan liggen, lekker in de buitenlucht en niemand die ons wakker kan maken. Om vier uur 's nachts worden we echter wakker van de keiharde wind, toch niet zo'n goed idee geweest dat buitendek daarom verhuizen we toch maar naar het binnendek, slapen komt er echter niet meer van.

Nadat we de haven uit gereden zijn besluiten we eerst de eend even op orde te brengen en de kaart van Griekenland te bestuderen. Langzaam wordt het lichter buiten, nu zien we pas hoe mooi het hier is, links van ons ligt de Adriatische zee, verder zien we alleen maar bergen en natuurlijk de stad. We besluiten dat ons eerste doel in Griekenland Thessaloniki, de tweede stad van Griekenland wordt. Thessaloniki ligt zo'n 500 km naar het zuidoosten vanaf Ignoumenitsa, deze afstand moeten we makkelijk kunnen afleggen in een dag, het is immers nog erg vroeg.
Na een half uurtje rijden besluiten we even te gaan tanken, heel toevallig komen we op het tankstation de twee Nederlandse jongens tegen die we op de boot hadden leren kennen. Zij zijn met een grote Mercedesbus + caravan een rondreis aan het maken door Europa en zijn nu op weg naar Turkije. Samen drinken we een kop koffie en daarna gaan we ieder onze eigen weg. Het landschap waar we doorheen rijden is erg bergachtig, op de kaart zie ik dat onze route dwars door de hooglanden van Griekenland zal leiden, met toppen van zo'n 2500 m. Tunnels kun je wel vergeten in Griekenland, daar is het land te arm voor. Langzaam, soms maar met 40 km/uur in z'n twee, pruttelt het eendje omhoog, soms lijkt er geen einde aan de helling te komen. Onderweg komen we constant soort 'vogelhuisjes' met een kruis op paaltjes tegen, in het begin dachten we dat deze 'vogelhuisjes' iets te maken hadden met het Grieks Orthodoxe geloof maar later hoorden we van de twee Nederlanders dat de 'vogelhuisjes' soort grafkruizen zijn, m.a.w. elke keer als we er een zien betekend het dat op die plek iemand verongelukt is, echt vrolijk wordt ik er niet van. In sommige gevaarlijke bochten staan er wel vijf. De 'vogelhuisjes' hebben naar alle waarschijnlijkheid ook een soort waarschuwingsfunctie. Voor ons is de bootschap in ieder geval duidelijk: erg voorzichtig rijden hier. We moeten sowieso erg goed opletten want soms lopen er hele kudden schapen of geiten op de weg, onze luchthoorn komt nu al goed van pas. Ook zijn honden, ezels en koeien geen vreemd verschijnsel op de weg. Al snel blijkt dat we Thessaloniki nooit gaan halen in een dag, maar het boeit gelukkig niet, we hebben alle tijd van de wereld. De route die we rijden is weliswaar een beetje gevaarlijk maar ook erg mooi, we rijden dwars door de groene heuvels van Griekenland met prachtig uitzicht op zo'n 2000 m hoogte. De route is echter wel erg belastend voor ons eendje daarom stoppen we om het drie kwartier om het motortje een beetje rust te geven, hij moet nog zo'n eind tot India...

Onderweg besluiten we om tot Kalambaka te rijden, dit is de helft van de afstand die we eigenlijk wilden rijden. we waren sowieso van plan om hier even te stoppen, Kalambaka staat bekend om de Meteora: een gebied met fantastische rotsformaties, op een aantal van deze rotspartijen zijn in de 15e eeuw kloosters gebouwd. Kalambaka ligt zo'n 250 km ten zuidoosten van Ignoumenitsa, waar we met de boot aankwamen. Toch komen we pas om 16.00 uur aan in Kalambaka, we hebben er dus 10 uur over gedaan om hier te komen. Een camping vinden is geen probleem, het stikt er hier van. Uiteindelijk belanden we op camping Kastraki: een paradijsje, zwembad, veel bomen, superschoon sanitair, een koelkast, een overdekte kookplek voorzien van gasfornuizen etc en op de achtergrond van dit alles de fantastische rotsformaties, een surrealistisch beeld. Kortom mooiste camping ooit en dat voor maar 12,50 per nacht. Eerst maar eens relaxen in het zwembad, daarna een koningsmaal bereid in onze openlucht keuken.

De volgende dag stond in het teken van de kloosters op de rotsen. Ze zijn gebouwd in de 15e eeuw en er zijn er zo'n zes bewaard gebleven. Om boven op de rotspartijen te komen werd vroeger gebruik gemaakt van houten ladders tegen de rotsen en takelconstructies met grote netten, later zijn , voor de toeristen trappen in de rotsen uitgehouwd en gemetseld. Vanaf de kloosters is het uitzicht fantastisch, het interieur van de kloosters is ook erg mooi, veel fresco's. Kalambaka is tevens het klimparadijs van Griekenland, het is een van de mooiste klimgebieden van de wereld, naar men zegt. Tijdens het bezichtigen van de kloosters zien we dan ook regelmatig klimmers tegen de rotsformaties omhoog gaan. Op de camping waar we staan zijn ook voornamelijk klimmers. Helaas kunnen we onszelf niet wagen aan een klimavontuur, we hebben geen materialen en te weinig kennis van het outdoor-klimmen. Het huren van materialen + gids is helaas te kostbaar. Erg jammer want je kunt je voorstellen dat ik erg graag een dagje was gaan klimmen, misschien dat ik hier later nog eens terug kom voor een klimavontuur in Kalambaka.'s Avonds vieren we, tot ongenoegen van onze Griekse buurman, met het Franse stelletje dat naast ons staat.

Na twee dagen Kalambaka besluiten we de volgende dag verder te rijden naar Thessaloniki, zo'n 250 km naar het zuidoosten. In tegenstelling tot het stuk van Ignoumenitsa naar Kalambaka rijden we nu over vlakke wegen, gelukkig zien we een stuk minder 'vogelhuisjes' langs de kant van de weg. Het landschap is droog en vlak, overal om ons heen de katoenvelden met op de achtergrond de droge heuvels van de binnenlanden, we kunnen lekker doorrijden en tegen het einde van de middag bereiken we Thessaloniki. Op de kaart zien we dat aan de zuidwest kant van de stad een camping moeten zijn. Na een anderhalf uur durende kansloze zoekactie besluiten we toch maar een Youth Hostel te zoeken want die camping is niet te vinden en niemand weet van het bestaan af. Een Youth Hostel is binnen een kwartier gevonden, het ligt in het centrum van de stad. Een stapelbed op een kamer van acht personen, een douche en een wc en daarmee is alles gezegd, maar de locatie is erg goed. De stad straalt veel sfeer uit en is erg levendig. Ik denk dat we ons hier wel een paar daagjes kunnen vermaken. Op dit moment zit ik dus in een Grieks internetcafe en schrijf jullie een mailtje. Ik denk dat de volgende mogelijkheid om te mailen Istanbul zal zijn dat zal over zo'n dag of 5 zijn, tot mails!!!

Menno

Deel 2: Istanbul, Turkey, 3 oktober 2000