Menno & Marnix: Delft - India

Pushkar, India, 25 November 2000

Dag allemaal,

Hier Eendreis12, inmiddels aanbeland in Pushkar, een klein stadje in het westen van India, midden in het stadje ligt een meertje, een heilig meertje. Veel pelgrims en toeristen hier, in Pushkar is geen alcohol, geen vlees en geen eieren verkrijgbaar, dus erg lang zullen we hier niet blijven. Ons volgende reisdoel is Jailsalmer, zo'n 400 km naar het westen. Jaisalmer ligt midden in de woestijn, vlakbij de grens met Pakistan. In Jaisalmer is het mogelijk om een kamelentocht te maken, je reist dan twee dagen door de woestijn op de rug van een kameel, in Jaisalmer gaan we dus zo'n tocht maken. Morgen nemen we de bus eerst naar Jodphur, en van Jodphur de trein naar Jaisalmer.

De volgende morgen staan we voor zonsopgang op, om een uur of 5:30, we willen de zon zien opkomen als we bij de Taj Mahal zijn, een ander voordeel is dat het dan nog niet zo druk is. Vandaag, elke vrijdag, is namelijk de entree vrij, normaal betaal je een belachelijk hoge entreeprijs, namelijk 20 dollar. Als we bij de Taj Mahal aankomen is het nog donker, het gebouw is niet verlicht, langzaamaan wordt het licht en wordt het gebouw zichtbaar, alsof heel langzaam het doek opzij gaat. De Taj Mahal is prachtig, ja wat kan ik er verder over zeggen, je moet dit gebouw eigenlijk met eigen ogen zien, denk ik. Na de Taj Mahal kruipen we nog maar even in bed, het was toch wel erg vroeg vanmorgen. Om een uur of 11 worden we weer wakker, van herrie op de gang, om 12.00 hebben we een afspraak met de riksjaman die ons gisteren van het station naar het hotel heeft gebracht. Na het ontbijt stappen we de riksja in, de riksjaman laat ons vandaag de meest interessante bezienswaardigheden van Agra zien, niet omdat ie ons zo aardig vind ofzo, we zijn hier niet in Iran, maar omdat ie harde knaken aan ons kan verdienen. Eerst bezoeken we het Agra fort, een groot fort neergezet door de Mongolen, het Mongoolse rijk moet vroeger enorm zijn geweest, overal in India zien we Mongoolse bouwwerken of restanten hiervan. Het fort is opgebouwd uit rood zandsteen, het Agra fort wordt daarom ook wel the Red fort genoemd. We lopen een uurtje door het fort heen, mooi uitzicht over de stad enzo, het fort is verder niet zo bijster interessant, we hebben denk ik al te veel van dergelijke forten gezien, ze lijken toch wel op elkaar, al die Red forts. Na the Red fort neemt mister riksja ons mee naar wat zij de baby Taj Mahal noemen, de entree is 10 dollar, volgens mister riksja, een beetje duur voor zo'n baby Taj, maar mr. riksja heeft een goed idee, je schijnt een mooi uitzicht op de baby Taj te hebben vanaf de andere kant van de rivier, dus daar rijden we dan maar heen. De Baby Taj valt een beetje tegen, maargoed we hebben natuurlijk vanmorgen the real thing gezien. Na de baby Taj zijn de bezienswaardigheden op. Maar mr. riksja weet nog wel wat interessante werkplaatsen, marmerwerk, sierraden en tapijten, natuurlijk worden we nu naar de shops gelokt, commissie voor mr. riksja natuurlijk. We bezoeken alle werkplaatsen, best interessant om te zien hoe alles met de hand gemaakt wordt, na de leerzame uitleg worden we de shops ingelokt en wordt er bijna verwacht dat we iets kopen. Maargoed ze verkopen ook wel mooie spullen, en we moeten nog wat cadeautjes hebben voor vrienden enzo. Alleen bij de tapijtenshop kopen we niks, ze zijn mooi, die tapijten, maar in Iran waren ze veel en veel mooier. Na alle fantastische shops proberen we mr. riksja er van te overtuigen dat we echt terug naar het hotel willen, en niet nog meer shops willen zien, na enige tijd slagen we erin om terug gebracht te worden, het is fantastisch. We besluiten om nog even naar de Taj Mahal te gaan, om de zonsondergang ook nog even mee te pikken. De zonsondergang is zo mogelijk nog mooier dan de zonsopkomst. Na een dagje cultuur gaan we op zoek naar Amerikaanse eetcultuur, er schijnt hier in Agra een echte Pizzahut te zijn. Na een lekkere pizza bij de Pizzahut keren we weer terug naar ons hotel. We gaan naar het dakterras van het hotel, de hotelmanager, die we gisterenavond ontmoet hadden, zit er ook. We bestellen bier en drinken met z'n drieen een paar biertjes. Hij is wel aardig die hotelmanager, maar het druipt er wel weer van af dat ie achter ons geld aan is, hij biedt ons hash aan, hij probeert ons treintickets aan te smeren enz, enz. Na een paar biertjes en de verkooppraatjes van mr. manager gaan we terug naar onze kamer, eens kijken of er nog een goede film wordt uitgezonden, maar helaas alleen maar shit,waarschijnlijk geproduceerd in Bollywood of Lollywood, geen grappen, in Pakistan hebben ze Lollywood ipv Hollywood en in India dus Bollywood, je lacht je dood.

De volgende dag is bestempeld als relax dagje niks doen. Flink uitslapen dus, koude douche, warme douches doen ze niet aan hier, relax ontbijten op het dakterras en daarna een beetje lezen op het dakterras enz. Na het avondeten gaan we richting treinstation, vanavond nemen we de trein naar Varanasi. Het gaat een lange rit worden, zo'n 15 uur treinen. Gelukkig hebben we een sleeper gereserveerd, dus als het goed is kunnen we een groot gedeelte van de reis slapen. Na een half uurtje wachten komt de trein, te laat, het station binnen rijden. Gelukkig is het niet al te druk in de trein. Het 'bed' waar we op moeten slapen ligt best ok, met de rugzakken aan de kettingen kunnen we hier best goed slapen denk ik. We lezen allebei nog wat en daarna luister ik nog even wat muziek, met de Counting Crowes op val ik in slaap.

De volgende ochtend word ik pas rond een uur of 9.00 wakker, over een uurtje zijn we in Varanasi. Als we aankomen op het station worden we meteen weer belaagd door tientallen riksjamannen. In de Lonely Planet hebben we een goed guesthouse gevonden, het Vishnu Resthouse, we vragen aan de riksjaman of die het guesthouse kent, hij kent het. Na een kwartiertje worden afgezet bij Vishnu Resthouse. We checken in en gaan naar onze kamer, toch vreemd, de Lonely Planet had een heel lovende omschrijving van het resthouse, maar zo fantastisch ziet het er allemaal niet uit hier. We lezen de tekst in de Lonely Planet nog maar eens: "Vishnu Resthouse, is an excellent place right on the bank of the river. It's more spacious than most hotels in this area and has terrace offering greats views of the river" Ons Vishnu Resthouse is zo ongeveer het tegenovergestelde, vanaf het kleine dakterras kun je net een glimp van de rivier opvangen, en het woord spacious is hier al helemaal niet van toepassing. Conclusie we zijn weer eens genaaid, helaas hebben we al een nacht vooruitbetaald. Het is nog maar net middag en na onze brunch lopen we richting de rivier de Ganges, de heilige rivier die door Varanasi loopt. De heilige rivier brengt een verzameling interessante rituelen en taferelen met zich mee, het is een drukte van jewelste op de Ghats. De ghats zijn de trapvormige oevers langs de rivier. De trappen lopen de rivier een stukje in. Overal Indianen, ze wassen zichzelf en ze wassen met het heilige water hun zonden van zich af, er wordt kleding gewassen, mensen drinken het water uit de rivier, overal bootjes voor bottochtjes voor toeristen, er wordt van alles verkocht, in de verte de rook van een crematie. Veel toeristen in Varanasi, dat is duidelijk, het zijn voornamelijk verdwaalde hippies op zoek naar spirituele zweefpraktijken, ze lopen erbij alsof ze jezus zijn, sommige zijn al acht jaar verdwaald (op reis). Eigenlijk is het een beetje een triest gezicht, ze zijn de realiteit een beetje uit het oog verloren en gaan helemaal op in de Indiase cultuur, maargoed als rijke westerse blanke gaat je dat toch nooit lukken. Heb je nog een thuis als je al acht jaar op reis bent? de meeste van mijn vrienden zouden denk ik raar opkijken als ik na acht jaar weer eens zou aankloppen, nouja ieder z'n eigen leven, ze willen waarschijnlijk niet anders. De inwoners van Varanasi zijn al behoorlijk verpest met z'n allen, door toeristen, zoals wij. "Sir. Sir, very cheap boattrip".. , "my friend"...., Sir, Sir, where are you going... boattrip! Sir".We lopen een stukje verder, "Hello Sir", een vriendelijk uitziende Indiaan komt op ons af. "Hello"..."Where are you from Sir?"... "We are from Holland"... Ohh, Holland, nice country sir, very nice, Holland"... "Yes, it's a good country".... How long you are in India?... "For about 1 week only, sir"... "Oh, where have you been, sir?"..."We have been in Delhi, Agra and now in Varanasi"... "Very nice sir".... You know sir, I have travelshop, do you want to come?, very, very cheap travels, very cheap, very nice places also, come with me, I will show you"... "Sorry, we arranged all the traintickets and stuff already at the trainstation". Iedereen wil wat van je hier in India, iedereen probeert je te naaien waar je bijstaat. In het boek wat ik aan het lezen ben, "Are you experienced' van William Sutcliffe, (satirisch verhaal over het backpackers-wereldje in India) wordt dit omschreven als de Never-trust-an-Indian-they're-a-bunch-of-criminals-who-believe-it's-their-moral-right-to-rip-you-off-because-you-are-too-rich-for-your-own-good-so-even-if-they-are-being-friendly-watch-out-they-always-want-something-from-you Theory. Maargoed, we moeten er maar mee leren leven met deze theorie. In Iran, Turkije en Pakistan waren de mensen eerlijk, oprecht geinteresseerd, vriendelijk enz, enz. Waarschijnlijk heeft dit alles te maken met het moslimgeloof, dat kan bijna geen toeval zijn denk ik. Maargoed in India wordt je dus overal en voor alles verneukt, je moet overal afdingen, mensen van je afschudden, letterlijk. We lopen langs de Ghats opzoek naar het echte Vishnu Resthouse, en jahoor daar zien we het guesthouse. Inderdaad, aan de oever van de rivier, ruim opgezet gebouw, prachtig uitzicht over de Ganges, nu weten we zeker dat we vanmorgen verneukt zijn met dat nep Vishnu Resthouse. We vragen of er nog een kamer vrij is, morgenochtend komt er weer een kamer vrij, we vragen of hij de kamer vrij wil houden, geen probleem. We lopen wat rond langs de oever over de ghats, een eindje verderop schijnt een crematieplaats te zijn, we lopen er heen. We gaan zitten op een van de trappen en we kijken wat er gaande is, een aantal Indianen maakt een grote stapel hout, dan zien we dat er een lichaam wordt aangevoerd, het lichaam is gewikkeld in felgekleurde stof en wordt vervoerd met behulp van een soort brancard. Het lichaam wordt op de houtstapel gelegd, poeder eroverheen, wierrook tegen de stank?, verder wat droog stro voor de ontsteking. Dan wordt de stro aangestoken en al snel ontstaat er een behoorlijk vuur. Als het vuur gedoofd is worden de resten, het schijnt dat een deel van de ribbenkast meestal niet geheel verbrand, in de Ganges gegooid en het as wordt ook over de rivier uitgespreid. Alle Hindoes worden gecremeerd, sommige op de traditionele wijze, ongeveer zoals hiervoor beschreven, de meeste toch in een crematorium, er staat er hier vlak achter ons een. Na de crematie lopen we weer richting guesthouse. We eten wat in het restaurantje vlakbij en daarna gaan we naar het dakterras, kijken of er wat andere reizigers zijn. Niemand, waar zijn al die mensen, slapen ze al, het is pas 22.00 uur. Nouja, we zoeken onze speelkaarten op en we spelen wat potjes Black Jack, rond een uur of 00.00 gaan we ook maar slapen.

(wordt vervolgd)

Menno

Deel 12: Jaisalmer, 30 november 2000