Menno & Marnix: Delft - India

Lahore, Pakistan, 8 December 2000

Dag allemaal,

Inmiddels alweer aan de terugreis begonnen dus. Blij dat we weer in Pakistan zijn. De mensen zijn weer vriendelijk! Ze komen spontaan een praatje met je maken, niet om je naar hun shop te lokken, niet om geld van je los te peuteren, niet om je op de een of andere manier te naaien, Nee. gewoon omdat ze het leuk vinden om met je te praten. De mensen zijn weer eerlijk, je wordt niet meer afgezet, er wordt je gratis eten aangeboden, ze helpen je als je de weg vraagt, zonder hier geld voor te vragen. Nou ja, het is wel duidelijk dat we dit weer heel erg kunnen waarderen na een paar weken India. Lang leven de moslimlanden!

Hier nog even een klein fragmentje van Eendreis14:

Na onze iets wat saaie stadswandeling eten we wat bij het Evergreen restaurantje, na het eten komen we John tegen, een Australiër die we in Varanasi hadden leren kennen, wat een toeval dat we hem hier weer tegenkomen, het is ons tijdens onze reis opgevallen dat de Australiërs bijna altijd relaxed en erg vriendelijk zijn, zo ook John. We kaarten wat met z'n vieren en rond een uur of 1.00 zoeken we ons bed maar weer eens op....

De volgende dag slapen we een beetje uit, ontbijtje op het dakterras, daarna moeten we alweer richting de bus. We hebben gisteren een busticket gereserveerd om naar Pushkar te gaan. Om halftwee 's middags vertrekt de bus. Met z'n vieren, de Belg Ignace en de Duitser Joseph reizen met ons mee naar Pushkar. John de Ausi komt ons morgen achterna. De bus vertrekt op tijd, het ziet er redelijk uit allemaal, de stoelen zijn vrij comfortabel, de rit zal zo'n uur of 4 gaan duren. Het landschap is vrij saai onderweg, droge vlakten, zo nu en dan een dorpje, de bus scheurt er doorheen, zigzaggend om alle koeien, geiten, ezelkarren, Indianen, je vraagt je af wanneer het eens fout gaat. Maargoed we komen zonder brokken aan in Ajmer, hier moeten we overstappen op een locale bus naar Pushkar, we rijden nog een stukje door de bergen, prachtig uitzicht. Als we aankomen in Pushkar worden we natuurlijk meteen 'gevangen' door een paar Indianen. Geen riksja vandaag, het taxigebeuren is hier per jeep, erg luxe. Het guesthouse, aangeraden door een paar Engelsen, ziet er prima uit: rooftop-terras, binnenplaatsje, het is een klein guesthouse, sobere kamers, verder alles in orde. Pushkar is maar een klein dorpje eigenlijk, de bebouwing is gecentreerd om een klein meertje, een heilig meertje. De oevers van het meertje bestaan, net zoals in Varanasi, uit Ghats (trapvormige oevers). In de Lonely Planet staat Pushkar positief omschreven. Mede daarom is Pushkar erg toeristisch, het vage verdwaalde-hippies-gehalte is daarom weer erg hoog. Nadat we ingecheckt zijn bestellen we wat te eten, geen vlees en eieren de komende dagen. Alcohol, vlees en eieren zijn ten strengste verboden in Pushkar, vraag me niet waarom, maar de hele bevolking is vegetarisch, met andere woorden het is hier een grote dierentuin: honden, katten, apen, koeien, varkens, geiten, schapen, alles loopt hier rond, gezellig hoor. De dieren hebben maar een mooi leventje hier met al die vegetariërs. Maargoed geen vlees en eieren de komende dagen, geen probleem verder. We bestellen vleesloze nasi met vegetarische cola, best lekker allemaal. Na het eten gaan we met z'n vieren het dorp even in, we maken een wandelingetje om het meer, het ziet er allemaal wel relaxed uit hier. Na de wandeling is het alweer laat en we gaan maar slapen.

De volgende dagen blijven we in Pushkar, we relaxen een groot gedeelte van de tijd bij het guesthouse, verder bekijken we wat bezienswaardigheden in het dorp, veel kleine tempeltjes. Bij een van de tempeltjes worden er wat bloemen in onze handen gedrukt, we leggen vriendelijk uit dat we geen bloemen hoeven, we hebben in de Lonely Planet gelezen dat ze je op deze manier soms geld afhandig willen maken. De man zet door, hij zegt dat we zelf moeten bepalen wat we straks geven als we de tempel weer uitkomen. Goed dan, we nemen de bloemen aan. Wat precies de bedoeling is met de bloemen weten we niet, eenmaal binnen schijnt dat we ze ergens aan de voet van een hindoe-god neer moeten leggen. Als we de tempel bekeken hebben lopen we weer naar buiten, de man die ons de bloemen gaf komt op ons af, "50 roepi!!!:.,50 roepi!!!, I want from each of you 50 roepi!!" (een dagsalaris voor een Indiër). Wat een hond, hij heeft duidelijk gezegd dat we zelf moesten bepalen wat we wilden geven, we geven hem ieder 10 roepies, lijkt ons wel genoeg voor een paar bloemetjes, hij wordt boos, en wil z'n 50 roepies, vergeet het maar, tien kan je krijgen en anders niks. We geven hem de 20 roepie, maar hij wil het niet aannemen, dan niet hoor. We lopen door en we horen hem schelden, wat een sukkel. We lopen rond het meer, op de Ghats is van alles gaande, allerlei rituelen en taferelen, er wordt hier niet in de open lucht gecremeerd, maargoed het water staat natuurlijk ook stil.

De avonden zijn we met z'n vijven, de Australiër is er ook weer bij, wel gezellig zo met z'n allen. De laatste avond eten we met z'n vijven, Ignace de Belg en wij zullen vanavond de bus van Pushkar naar Jaisalmer nemen. Na het eten nemen we afscheid van John en Joseph en we lopen richting het guesthouse vanwaar de bus zal vertrekken. De eigenaar van het guesthouse heeft een 'goedkoop' reisje voor ons geregeld. Vlak voordat we vertrekken krijgen we echter te horen dat er geen normale plaatsen meer zijn, we moeten op de voorbank naast de chauffeur zitten, maar het is een ruime bank wordt ons beloofd en het is minstens zo comfortabel als een normale stoel, nou ja het moet maar dan. Om een uur of 22.00 zou de bus van het guesthouse wegrijden, maar ipv een bus gaan we eerst met de jeep ergens heen, we worden met 8 man achter in een jeep gepropt, vreemd de eigenaar had ons een paar maal verzekerd dat de bus direct vanaf het guesthouse zou vertrekken. Maargoed we rijden wat rond in de gare jeep tot we op een gegeven moment ergens in de middle of nowhere uit de jeep moeten. Er staan meer reizigers te wachten hier, dus het zal wel goed zijn. Wachten, wachten, wachten... na anderhalf uur komt de gare brakke bus dan eindelijk, geen luxe touringcar zoals ons beloofd was. Eenmaal in de bus blijkt er zelfs voorin bij de chauffeur geen plaats meer. Als alternatief staan er wat plastic krukjes achterin de bus, in het gangpad, 8 uur op een plastic krukje. We vervloeken de eigenaar van het guesthouse die dit allemaal zo mooi voor ons geregeld heeft. Als de bus eenmaal gaat rijden blijkt het onmogelijk om op de plastic stoeltjes te blijven zitten, het Bertus de Stier effect zullen we maar zeggen. Uiteindelijk maar in het gangpad gaan liggen, geslapen hebben we niet.

's Ochtends vroeg om 6:30 komen we aan in Jaisalmer, helemaal naar de klote van de deze fijne busreis. Tijdens de busreis zijn we al min of meer gestrikt voor een guesthouse. We worden netjes opgehaald door de jeep van het guesthouse. We checken in en eten wat, daarna duiken we ons bed in, even wat bijslapen. Na een paar uur worden we weer wakker, het is inmiddels alweer 12.00 uur 's middags, ik ben redelijk uitgerust nu. Marnix is er wat minder goed aan toe, hij is een beetje ziek en moet overgeven, hij blijft maar in bed vandaag. Ik ga samen met Ignace wat eten op het dakterras, het is weer erg mooi weer vandaag, zonnetje en strakblauwe lucht, maargoed we zijn inmiddels niet anders gewend. Na het eten gaan we samen naar het fort, Jaisalmer staat onder andere bekend om z'n mooie middeleeuwse fort. Mooi hoor dat fort maar ik heb inmiddels zo veel forten gezien dat het me toch allemaal wat minder doet, het bijzondere aan dit fort is dat het nog geheel bewoond is. Ook wel weer vervelend want zelfs in het fort wordt je niet met rust gelaten. We kunnen maar vrij kort rondkijken, het wordt alweer donker, we genieten van een mooie zonsondergang vanaf het fort en daarna lopen we terug naar het guesthouse. Marnix voelt zich ook alweer wat beter, we eten met z'n drieen, macaroni met italiaanse tomatensaus, erg lekker. Tijdens het eten komt de eigenaar van het guesthouse bij ons zitten, hij wil ons een camelsafari verkopen. Hij laat ons allerlei mooie foto's zien van andere safari's en we moeten verhalen lezen van andere reizigers die schrijven dat ze zo'n fantastische safari hebben gehad. Nou ja, het ziet er allemaal wel geloofwaardig uit en het is niet duur dus we besluiten het maar te doen. We zijn tenslotte ook naar Jaisalmer gekomen om een camelsafari te maken. De volgende ochtend zullen we om 9.00 uur ochtends vertrekken. De rest van de avond ga ik naar het internetcafe in het centrum om aan m'n reisverslag te werken. Als ik weer terug kom bij het guesthouse liggen Marnix en Ignace al te slapen, ik kruip dus ook maar in bed.

(wordt vervolgd)

Deel 15: Yazd, Iran, 20 december 2000