John & Stef: België - Iran

Bam, Iran - Mashad, Iran

Reis naar Iran : deel 4

za 2 juni: Bam

Bij deze warme temperaturen van de nacht leek het John een goed idee om buiten te slapen, maar na middernacht kwam er een stevige wind opsteken en uit frustratie omdat hij niet meer kan slapen staat hij om 4u30 op. Hij ligt volledig onder het zand en besluit in de pikkedonkere naar het zandkasteel van Bam te wandelen. Als hij de deur achter zich dichttrekt, beseft hij dat hij niet volledig op veilig heeft gespeeld. "Zou je in een totaal vreemde stad en in de donkerte toch niet beter gesterkt zijn met een mes?"

Zonder incidenten bereikt hij het zandkasteel en kan er volop genieten van de zonsopgang. Dit kasteel met een omliggend oude dorp binnen de muren heeft bij deze stilte en lichtinval alles weg van een sprookje. Boven op de toren zittend laat hij zijn fantasie de vrije loop en vergeet hierbij de tijd en het ontwaken van de nieuwe stad. Dit is gewoonweg super!
Doordat de 2pk op de binnenplaats mag staan, houden we ons de rest van de dag bezig met het kuisen van en het sleutelen aan de deuche. Een extra reservewiel kunnen we via Akbar op de kop tikken en voor het Vaporlock-syndroom vinden we ook de oplossing door de luchtinlaat van de filter af te zagen en er een flexibele slang erop te monteren, waardoor de motor zijn lucht vooraan de Tjoolder aanzuigt. Dit schilt toch zeker een 10 a 15 graden.
's Avonds bezoeken tezamen met 2 Nederlanders en een Duitser in de deuche het zandkasteel en we blijven er tot alles wordt afgesloten en genieten van de kleurspelingen die de ondergaande zon veroorzaakt.
Toch is de sfeer in het Zuiden anders. Zo krijgt Maarten (de Duitser) stenen naar het hoofd gegooid en de mensen zijn hier niet zo vriendelijk en open. Bam is nog veilig, maar meer naar Pakistan wordt het door de ambassade en elke reisgids sterk afgeraden. Toch willen er altijd mensen het noodlot tarten. Zo lezen we in het gastenboek van de hostel van een fietser, die de 300km niet met het openbaar vervoer overbrugt had, op het nippertje aan de dood ontsnapte. Tijdens de nacht werd zijn tent en fiets onder vuur genomen met als resultaat 3 gaten in de tent en zijn fiets kapot geschoten.

zo 3 juni: Bam - Kerman

Het Akbar Tourist Guesthouse is de beste plaats waar tot nog toe verbleven. De manager helpt je met alles en de sfeer is er opperbest. Als we willen betalen is de prijs een stuk goedkoper dan we hadden afgesproken en de manager telt het bedrag ook niet na. John maakt de opmerking dat we ons ook konden vergissen en krijgt prompt het antwoord: "If I have enough for living, than it's all right. I don't need a Mercedes, I like my Jyane of 22 years old. My life, my power comes from the people who arrives here, sometimes very tired, and after 10 minutes the have a big smile on their face. That's what makes me happy, not money." Wat mooi toch, zulke idealisme van een 60-jarige ex-leraar Engels.
We vertrekken 20 minuten later dan de ozzi's met hun truck. Na 50 km krijgen we ze in het vizier. Het wordt een wedstrijdje waarbij de Deuche beter bergop gaat, maar op de vlakke stukken speelt de wind in het voordeel van de ozzi's hun truck. We rock and rollen verder tot Kerman waar onze wegen van elkaar scheiden en met als winnaar de 2PK!
Kerman valt ons wat tegen qua bezienswaardigheden. Enkel het theehuis is de moeite waard om te bezichtigen. Het hotel biedt daarentegen een aangename stop, omdat 's avonds er een uitgebreide menu wordt aangeboden en het is om te smullen! Wat je in Iran zelden tegenkomt.

ma 4 juni: Kerman - Ferdows

De tocht dwars door de woestijn ( afstand: 860km) in noordelijke richting naar Mashad ( Stef's eindbestemming). Het eerste deel van deze weg is adembenemend. Men ziet in de rotsformaties de verschillende aardkorstplaten tegen elkaar opgeduwd. De kleuren variëren van donkerrood naar alle soorten oker en geel. Een schilder zou alle moeite hebben om dit na te schilderen. Eenmaal Derbend voorbij komen we in een eerder grauwe grindwoestijn terecht. Hier is de hoge temperatuur en de verschroeiende wind onze grootste tegenstander. Onze watervoorraad geraakt op, maar op 20km ligt het stadje Naybend. Het wordt even slikken (droog) als we merken dat dit een alleenstaand kasteel is. We geven dan maar voluit gas, maar met de strakke tegenwind halen we slechts 70km/u. Aan de rand van de weg zien we hoe dodelijk deze woestijn is. Halfverteerde dromedarissen zijn daarvan het bewijs. De raampjes van de 2pk open of dicht maakt geen verschil uit. Als je arm uit de auto laat hangen heb je het gevoel dat je hem binnen de 10 minuten kan opeten, met een bruin korstje. 150km later in Arab Abad wordt onze dorst gelest. Net voorbij Ferdows zetten we ons tentje op. Bij volle maan, de vele stenen genieten we van de dalende temperaturen. In de achtergrond horen we een wild beest zijn soortgenoten roepen. Wat zijn of haar bedoeling is, weten we niet. Maar allebei genieten we sedert lange tijd van de frisse nachtrust en zijn 's morgens om 6.30 volop uitgerust.

di 5 juni: Ferdows - Mashad

Het laatste stuk van deze doorsteek wordt het een stuk groener en zonder de wind halen we zelfs snelheden van 110km/u. Het gaat bijzonder goed. Stef steekt zelfs voorbij over een witte streep (gebeurde wel vaker), maar dat vindt de politie niet zo leuk en we moeten aan de kant. Met een brede glimlach op ons gezicht gebaren we dat we ze niet begrijpen. Toerist, Belgiek! De ene agent raakt gefascineerd door de vele handtekeningen op de Tjoolder en we bieden hem direct de stift aan. Hij zet er eveneens zijn handtekening op en de graad van Kapitein.
De nadere is weigerachtig, maar we geraken er toch weg ZONDER boete. Tegen de middag bereiken we Mashad. De "Holy Shrine" domineert het stadszicht. In heel wat hotels worden buitenlanders niet aanvaard. Doordat Mashad een bedevaartsoord is, reserveren ze liever hun kamers voor de moslims. In hotel Sina kunnen we overnachten, maar het eerste en het tweede verdiepen enkele kamers van de derde verdieping zijn verzegeld en we besluiten om er toch maar niet te slapen. Iets later vinden we een hotelletje (Jamil) met een keukentje en parkeerruimte voor de Deuche.

woe 6 juni: Mashad

De "Holy Shrine", het graf van Imam Reza en het moskeecomplex staan vandaag op de agenda. Maar er is 1 klein probleempje. Dit is het Heiligste van het heiligste voor de moslims en niet-moslims worden enkel op 2 pleinen van het complex toegelaten. We besluiten om elk apart (enkel oogcontact) en via de massa binnen te geraken. Het lukt ons ondanks de vele poortwachters wonderwel. De grootsheid van het complex is uitzonderlijk, de afbeeldingen zijn van mozaïek en niet van tegeltjes zoals in Isfahan en 4 portalen plus de centrale koepel zijn van puur bladgoud. De ruimtes binnen zijn eveneens spiegelzalen en nog mooier dan deze van Shiraz. We geraken zelfs tot aan het graf zelf. Er heerst een massahysterie. De mannen drummen en duwen om het graf te kunnen aanraken. Dit met tranen in de ogen. De klaagbeden van de vrouwen aan de andere kant van de schutting overstijgen het geheel. Een Mullah krijgt Stef in het oog en hij maakt zich uit te voeten voordat een zaalwachter bij geroepen wordt. Iets verder worden we door een andere Mullah uitgenodigd om mee te bidden. We doen alsof we hem noch gehoord noch gezien hebben. Later melden we ons bij de niet-moslimdienst en merken zo dat we veel te veel hebben gezien. Ondanks de moeite die ze doen om een film te tonen en een rondleiding van de museums te geven. Later op de dag gaan we internetten in het enige internetcafé (Coffeenet) voor een stad van 2,2 miljoen inwoners.

do 7 juni: Mashad en scheiding van onze wegen

's morgens kijken we wat Stef al kan meenemen met het vliegtuig. Dan vertrekken we richting vliegveld. Vanaf nu is het ieder voor zich. John met betere vooruitzichten ( nog 5 weken verlof) en Stef naar huis.

Deel 5: Sari, Iran, 10 Juni 2001