John & Stef: België - Iran

Nemrut Dag, Turkije - Urgup, Turkije

Reis naar Iran : deel 9

Di 26 juni: Nemrut Dag - ergens in een boeregat

Ik heb in de auto geslapen om extra van deze plek te kunnen genieten. Ik word wakker door een gefriemel aan de auto. Droom ik of hoor ik dit echt? 1003 schapen staan naast de auto te grazen. De herder zwaait mij vriendelijk een ochtendgroet toe, het is twintig voor zes!?
Na het kratermeer nogmaals te bezichtigen trek ik verder op zoek naar warmwaterbronnen. Ik stuit op 2 oude dametjes die genieten van een sauna in een rotsopening. Tjonge dit is inderdaad heel warme lucht dat hieruit komt. In de verte zie ik een grote stoomwolk, maar vooraleer ik er ben is ze reeds uitgedoofd. Ik blijf een eeuwigheid wachten, echter zonder resultaat.
Ik rij verder tot Elzalig waar ik het verslag schrijf. Omdat ik mij een beetje mag haasten, slechts 2 en een halve week meer te gaan en nog zoveel zaken te zien, rij ik verder richting Malatya. 150 km voor aankomst ben ik te moe. Dit wordt een tweede nachtje in de auto slapen.

Wo 27 juni: ergens in een boeregat - Urgup

Wat doet mijn rug pijn. Ik word een oude vent! Ik twijfel of ik wel zou afslaan voor DE Nemrut Dag. Die plaats met stenen hoofden bovenop een berg, gemaakt door een of andere koning die zichzelf vergeleek met de goden, kwestie van geen grootheidswaanzin te hebben). Daar ik toch niet zo weg ben van bouwwerken in Griekse of Romeinse stijl...
Persipolis was voor mij een tegenvaller, zie ik de extra 170 km piste niet zitten.
Het eerste deel van de weg Malatya - Maysere staat vol benzinepompen, de logica beweert dat dit ook zo in het tweede deel is. Ik merk echter het tegendeel. Bovendien is de jerrycan nog steeds niet bijgevuld. Ik voel nattigheid of juist niet meer. Haalt hij de benzinepomp of niet? En wanneer komt er een? Na 420 bergachtige kilometers giet ik er exact 26,2 liter in. De constructeur schrijft 25 liter tankinhoud. De laatste kilometers heeft deze geit waarschijnlijk op gras gereden.
Urgup ligt er wondermooi bij : Je komt van boven de rotsen in een heeeeeel steile afdaling. Ik rem op de motor in eerste versnelling maar moet nog constant remmen!

Do 28 juni: Urgup

Capadocië is die beroemde streek met lavagesteente. Vele huizen zijn er uitgehouwen uit deze zachte rots. Dit doet sprookjesachtig aan. Net zoals in het Bam kasteel voel ik mij hier in mijn element. Urgup is overtoeristisch. Echter als je een beetje zoekt zijn er nog heel mooie rustige plekjes te vinden. Zo vind ik een tunnel (100 meter lang) die leidt naar een prachtige uitkijkpost boven de stad. Hier zit ik enkele momenten alle toeristen gade te slaan. Ik wandel er de oude stad in en vind er nog heel wat terug van hun leefgewoonten: de slaapplaatsen, begraafplaatsen, schuur voor de dieren, plaats om wijn te maken, kamers en gangen van meters en meters diep... en dit alles in de rotsen gehouwen. Dit is een echt labyrint.
De verschillende niveaus worden met elkaar verbonden door kokers van 60 op 60cm, met voetsteunen erin uitgewerkt. Claustrofobie of hoogtevrees mag je hier zeker niet hebben. De kokers kunnen wel 8 meter hoog zijn. Er zijn heel wat jongentjes die je aanklampen om je gids te zijn. Ik probeer hen weg te jagen door op hun vraag Mister no money te antwoorden. Ze begrijpen redelijk wat engels, maar dit willen ze niet begrijpen. Ze hebben voor de rest van de dag toch niets te doen. De tapijtverkopers in deze toeristische streek zijn fantastische kerels: je maakt hen van het begin duidelijk dat je niets koopt en toch doen ze zoveel moeite. Another thee, sir? Oh ja waarom niet, ik had toch dorst.

groetjes uit Turkije
John

Deel 10: Piatra Neamt, Romania, 7 Juli 2001